عسل اسدی

asadi honey

۳۶ مطلب در آبان ۱۳۹۲ ثبت شده است

هفتم آبان

[هفتم آبان روز جهانی کوروش بزرگ، شاه شاهان گرامی باد. !!..]
[هفتم آبان روز جهانی کوروش بزرگ، شاه شاهان گرامی باد. !!..]

انجمن علمی دانشجویان تاریخ دانشگاه تهران این ماکت را برای هفتم آبان روز بزرگداشت kourosh کوروش بزرگ پدر ایران زمین نصب کرده است.

آرامگاه کوروش بزرگ در مجموعه میراث جهانی پاسارگاد در استان فارس

 

 

داستان کورش بزرگ

در آن‌جا رخ داد، در همان سرزمین خسته از جنگ و ستم، در جایی که بعدها دلِ ایران‌شهر شد و کوتاه‌زمانی است که خود کشوری شده، و باز هم‌چون پیش از آن هنگامه‌ی تعیین‌کننده، درگیر جنگ و ستم است؛ بر روی هِرَمی در جنوب که امروز زیر بیش از دو هزار سال خاک و سنگ پنهان است. اما 2500 سال پیش، این معبدِ هرمی‌شکل که نماد غرب شهر باشکوه بابل بود، تبدیل به پهنه‌ی یکی از مهم‌ترین روی‌دادهای تاریخ بشری گشت، روی‌دادی که انسانِ سرگشته را باری دیگر به سوی وجدان‌اش رهنمون شد.

در زمانِِ صفر، 29 اکتبر سال 539 پیش از میلاد، در آن شهر تا جایی که چشم کار می‌کرد پوشیده از انبوه مردمی بود که هراسیده و دل‌نگران چشم به‌راه مردی ایستاده بودند که کشورشان را فتح نموده بود؛ آنان آمده بودند تا ببینند گشاینده‌ی کشورشان چه سرنوشتی برای‌شان رقم خواهد زد.
معمولا فرمان‌روای شکست‌خورده متحمل مرگی آهسته و دردناک می‌شد؛ به زنان تجاوز می‌شد؛ و آن به‌ظاهر نیک‌بختانی که از دم تیغ می‌جستند به سرنوشتی دردناک‌تر یعنی بردگیِ همیشه‌گی بُرده می‌شدند؛ و شهر نیز به کام آتش سپرده می‌شد. این، رسمِ فاتحان بود...
هنوز دیرزمانی از فرمان‌روایی آشوریان نگذشته و کتیبه‌های آنان در دسترس بود. آشور نصیرپال می‌گوید: «به فرمان آشور و ایشار، خدایان بزرگ و حامیان من... شش‌صد نفر از لشگر دشمن را بدون ملاحظه سر بریدم و سه هزار نفر از اسیران را زنده‌زنده در آتش سوزاندم... حاکم شهر را به دست خودم زنده پوست کندم و پوستش را به دیوار شهر آویختم... بسیاری را در آتش کباب کردم و دست و گوش و بینی زیادی را بریدم، هزاران چشم از کاسه و هزاران زبان از دهان بیرون کشیدم و سرهای بریده را از درختان شهر آویختم...».

سناخریب، دیگر شاه آشور در کتیبه‌اش درباره‌ی همین شهر بابل نوشته بود: «...وقتی که شهر بابل را تصرف کردم، تمام مردم شهر را به اسارت بردم. خانه‌هایشان را چنان ویران کردم که به صورت تلی از خاک درآمد. همه‌ی شهر را چنان آتش زدم که روزهای بسیار دود آن به آسمان می‌رفت، نهر فرات را به روی شهر جاری کردم تا آب، ویرانه‌ها را با خود ببرد...».
و آشور بانی‌پال، مشهورترین پادشاه آشور، پس از تصرف شهر شوش، پایتخت ایلامیان چنین گفته بود: «من شوش، شهر بزرگ مقدس... را به خواست آشور و ایشار فتح کردم... من زیگورات شوش را که از آجرهایی با سنگ لاجورد لعاب شده بود، شکستم... معبدهای ایلام را با خاک، یک‌سان کردم و خدایان و الاهه‌هایش را به باد یغما دادم. سپاهیان من وارد بیشه‌های مقدس‌اش شدند که هیچ بیگانه‌ای از کنارش نگذشته بود، آن را دیدند و به آتش کشیدند. من در فاصله یک ماه و بیست و پنج روز راه، سرزمین شوش را تبدیل به یک ویرانه و صحرای لم‌یزرع کردم... ندای انسانی و... فریادهای شادی... به دست من از آنجا رخت بربست، خاک آنجا را به توبره کشیدم و به ماران و عقرب‌ها اجازه دادم آنحا را اشغال کنند...».
و چندی پیش از نَبونِئید، شاه شکست‌خورده‌ی بابل، نبوکدنصر، شاه آن دیار در اورشلیم، سرزمین یهودیان چنین عمل کرده بود: «فرمان دادم که صد هزار چشم درآورند و صد هزار ساق پا را بشکنند. هزاران دختر و پسر جوان را در آتش سوزاندم و خانه‌ها را چنان ویران کردم که دیگر بانگ زنده‌ای از آن‌جا برنخیزد...».
و چنین بود رسم روزگار.
اما می‌گفتند او یک فاتح معمولی نیست. با آن‌که آوازه‌ی گذشت و مدارای این فاتح در سراسر گیتی زبان‌زد شده بود اما آن‌روز، در نبودِ اخبار دقیق، کسی نمی‌دانست چه در پیش دارد.
هنگامی که از ارابه‌اش پیاده شد و از پله‌ها بالا رفت ابراز احساسات انبوه مردم، فضا را آکنده کرد، شاید احساس‌هایی نه از شوق دیدار بلکه فریادی که درخواست بخشش داشت. او اینک در منتهای قدرت بود و هیچ نیرویی را در برابرش نمی‌دید. مردمانِ مغلوب، هرچند انتظاری جز نظیر آن‌چه آشور بانی‌پال بر سر ایلام آورد نمی‌توانستند داشته باشند، امیدوار بودند چرا که این مرد از سرزمین کیخسرو و کاوه‌ی ستم‌ستیز آمده بود؛ از دیار زرتشت، او که نخستین بازگرداندن انسان به راه راست را رقم زده بود؛ و می‌گفتند او وارث دادگریِ دیااکوست...
همین‌که لب به سخن گشود جمعیت خاموش شد، آیا این‌بار نیز هم‌چون گذشته، این پیروزمند، امیدِ رعایای تازه را برآورده می‌سازد؟
شروع کرد با سخنی که تا آن‌زمان هرگز جایی نشنیده شده بود؛ او که از دیار ایرانیان یکتاپرست آمده بود ستایش کرد مردوک، خدای بابلیان را. بُهت همه را فرا گرفت. مگر می‌شود او خدای ما را بشناسد و حتا فراتر از آن، به خدای بزرگ ما - که حتا نبونئید ستمگر هم او را فراموش کرده بود - احترام گذارد؟
هنگامی که شاهِ پیروز از بی‌آزاری سربازانش سخن گفت و این که مردمان دیار گشوده‌شده در ستایش خدای خود آزادند و در هر کجا که بخواهند می‌توانند در امنیت زندگی کنند، تردیدها به یک‌سو شد. او در کمال شگفتیِ حاضران، فرمان داد تا درهای زندان‌ها را به روی صدها هزار برده بگشایند، بردگانی که در آن‌ها مردمانی از همه‌ی تیره‌ها دیده می‌شد و شاه بابل – در پی سنتی درازمان – آنان را بی‌رحمانه به زنجیرِ بردگی گرفتار کرده بود. در آن میان بیش از صدهزار یهودی نیز قرار داشتند که نزدیک به 70 سال در بابل اسیر بودند و روز و شب از یَهُوه می‌خواستند تا مسیحِ نجات‌دهنده‌ی موعودش را بفرستد. شاه دادگر به آن‌ها اجازه داد هزاران آوند زرین و سیمین‌شان را که پادشاه بابل از ایشان غنیمت گرفته بود، بازپس گیرند و در سرزمین خود نیایش‌گاهی بزرگ برپای دارند. هزینه‌های لازم به آنان و به همه‌ی بردگان پرداخت شد تا زندگی تازه را با ایمان و اقتدار از سر گیرند و آسوده باشند...



چون در بخش‌هایی از کتاب مقدس به یاری‌های این شاه بزرگ به باورمندانِ دینِ موسا اشاره شده، تنها این مهرورزی است که شهره‌ی باخترزمین گردیده، ولی با ژرف‌نگری به رفتار شاگردان سیاسی این راهبر بزرگ به‌خوبی می‌توان دریافت که منش آن شاه با مردمان دیگر نیز بر همین منوال بوده است.
در این باره در باب‌های گوناگون اسفار عزرا و اشعیا در کتاب تورات آمده است: «خداوند روح کورش، پادشاه پارس را برانگیخت تا در تمامی ممالک خود فرمانی صادر کند و بنویسد، کورش، پادشاه پارس چنین می‌فرماید که یهوه، خدای آسمان مرا امر فرموده تا خانه‌ای برای او در اورشلیم که در یهود است بنا نمایم. پس کیست از شما، از تمامی قوم او، که خدایش با وی باشد و به اورشلیم که در یهود است برود و خانه یهوه را که خدای حقیقی است در اورشلیم بنا نماید؟... پس همگی برخاسته و روان شدند تا خانه‌ی خداوند را که در اورشلیم است بنا نمایند. و کورش پادشاه، ظروف خانه خداوند را که نبوکد نصر آن‌ها

 

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
ذبیح اله اسدی

بانو کاساندان


بانو کاساندان دختر فرناسپه از شاهدختان خاندان هخامنشی بود. وی از تبار هخامنشیان بود و از اصالت ایرانی برخوردار بود. او همسر و همراه و همفکر همیشگی بزرگ مردی به نام کوروش کبیر بود. کورش در طول زندگی خود فقط یک زن اختیار کرد و او کاساندان نام داشت.
ادامه مطلب...
۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
ذبیح اله اسدی

آتوسا دختر کوروش بزرگ


آتوسا دختر کوروش بزرگ و مادر خشایارشاه

آتوسا دختر کوروش کبیر و مادر خشایارشاه (عکس)
آتوسا (550 تا 475 پیش از میلاد مسیح) از شهبانوهای ایران بود. وی دختر کورش کبیر، و خواهر خوانده کمبوجیه، و همسر دو پادشاه هخامنشی کمبوجیه و داریوش یکم، و مادر خشایار شاه بود. هرودت اعتقاد دارد که او در زمان حکومات خشایار شاه، زنده بوده است.
...
آتوسا دختر کوروش بزرگ و همسر دو پادشاه هخامنشی کمبوجیه و داریوش یکم و مادر خشایار شاه برجسته ترین زن در تاریخ ایران قدیم است. از میان آن دختران مهم تر از همه آتوسا دختر کوروش بود. خواهر و همسر اردشیر دوم و همسر اردشیر سوم زنان دیگری هستند که آتوسا نام داشتند.

آتوسا دختر کوروش کبیر و مادر خشایارشاه (عکس)

زندگی سیاسی آتوسای هخامنشی
پس از آناهیتا او دومین کسی بود که لقب بانو که یک عنوان مذهبی بود، گرفت. زیرا اینچنین لقبی کمتر به ملکه‌ها داده می‌شد. آشیلوس نمایشنامه نویس قرن پنجم پیش از میلاد در یکی از نمایشنامه‌های خود تحت عنوان ایرانیان که اختصاص به جنگ خشایار شاه با یونانیان دارد از آتوسا به عنوان بانوی بانوان یاد می‌کند.

آتوسا خواندن و نوشتن را به خوبی می‌دانست، و نقش تصمیم گیرنده در آموزش خود و دیگر درباریان داشت. کمبوجیه عاشق خواهر خود آتوسا شد و مغ‌های زرتشتی را جمع کرد و از آنها خواست که این ازدواج را برای او قانونی کنند.

پس از درگذشت کمبوجیه در راه بازگشت از مصر، داریوش یکم با آتوسا ازدواج می‌کند. این ازدواج چند دلیل داشته‌ است:
ازدواج با آتوسا که از سلاله هخامنشی بود حکومت او را قانونی جلوه می‌داد. از آنجا که آتوسا باهوش، با فرهنگ، با قدرت و تفکر سیاسی بود در موقع لزوم کمک خوبی برای داریوش شاه به حساب می‌آمد.

از آنجا که آتوسا زنی جاه‌طلب و قدرت‌طلب بود از طریق این وصلت می‌توانست به آرزوهای خود جامه عمل بپوشاند. هرودوت می‌گوید آتوسا از قدرت فوق‌العاده‌ای برخوردار بود و در دوره جنگ با یونان که به توصیه او انجام شده بود، داریوش یکم همواره از نصیحت‌های او بهره می‌جست. او حتی علاقمند بود که در میدان کارزار نیز شوهرش را همراهی کند.

آتوسا از صلب داریوش شاه دارای چهار فرزند شد، که بزرگ‌ترین آن‌ها خشایار شاه بود. اما آتوسا همسر اول داریوش یکم نبود، و داریوش از همسر اولش دارای پسرانی بود که همگی از خشایارشاه بزرگ‌تر بودند. مطابق قانون سلطنت پسر بزرگ شاه پس از او به سلطنت می‌رسید. اما آتوسا آن قدر بر شوهر خود نفوذ داشت که توانست خشایار شاه را پس از داریوش به سلطنت برساند.

در زمان سلطنت خشایار شاه آتوسا به عنوان مادر پادشاه در امور دولت دخالت می‌کرد. آشیلوس در نمایشنامه خود همواره از او به عنوان بانوی بانوان یاد می‌کرده‌است. می‌توان گفت که در نمایشنامه آشیلوس پس از خشایار، آتوسا بیشترین نقش را بازی می‌کند.

از زمان مرگ او هیچ اطلاعی در دست نیست. تنها می‌دانیم تا زمانی که خشایار از جنگ یونان بر میگردد زنده بوده‌است. احتمالاً آرامگاه او در کنار آرامگاه داریوش کبیر در نقش رستم قرار دارد. آتوسا، یکی از شخصیت های کلیدی در شاهکار گور ویدال، یعنی کتاب آفرینش است. اعتبار این کتایب در بحث درباره چگونگی به سلطنت زسیدن داریوش بزرگ است. آتوسا دارای مهر ویژه و جایگاه بارعام به مانند داریوش بزرگ داشته است.
۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
ذبیح اله اسدی

از آسمان تا زمین

شان های کندوی زنبور عسل ازیک رشته شبکه های مومی شش وجهی تشکیل شده اند که دردوقشرچیده شده اندوباکف های مشترکی به هم مربوط هستند.

 

کف ها مسطح نیستند:هرکف شکستگی داردوازسه لوزی مساوی درست شده است.زاویه های هر لوزی۱۰۹درجه و۲۸دقیقه و۷۰درجه ۳۲دقیقه است.عمق شبکه۳/۱۱میلی متر"عرض هرشش دیواره ی شبکه۷۱/۲میلی متروضخامت آن مساوی ضخامت یک کاغذ نوشتنی معمولی است.

موم

بررسی این مطلب جالب است"که چرازنبور عسل برای مقطع منشورمومی خود"این شکل را انتخاب کرده است؟این نتیجه ی تلاش مصرف کردن حداقل سطح در داخل یک گوشه ی تنگ است.قبل ازهمه بایدچندضلعیی رابه این شکل انتخاب کرد تاباتکرار آن بتوان سطح کندورابدون هیچ فاصله وشکافی پوشانید.چه شکل های منتظمی برای این منظور مناسب است(که البته به وسیله فیثاغورث کشف شد)؟این چندضلعی ها عبارتند ازمثلث"مربع وشش ضلعی.به همین مناسبت زنبورهای هوشمند درباره ی چند ضلعی های دیگر حتی فکر هم نکرده اند"زیرادراین صورت برای پرکردن سطح کندو بایدازدو تاچندنوع مختلف شبکه استفاده کنندکه در این صورت باید کار بیش تر و پیچیده تری انجام شود. به این ترتیب آنها تنها می توانستند از یکی از این سه نوع شکل استفاده کنند. آنها از این سه حالت ممکن شش ضلعی را انتخاب کردند. چرا؟ برای این که در بین این سه شکل، وقتی که مساحت های مساوی داشته باشند،شش ضلعی کم ترین محیط را دارد. یعنی وقتی که خانه ها را با قائده ی شش ضلعی می سازند"باحداقل مصرف موم"حداکثرحجم را بدست می آورند.

اگرزنبورها کف خانه هاراکاملا مسطح می گرفتند"برای حجم های مساوی لازم بود"نسبت به چندوجهی باحداقل مساحت"موم بیش تری مصرف کنند.زاویه کف خانه ها۱۰۹درجه۲۸دقیقه است واین همان زاویه ای است که به حداقل مساحت چند وجهی جواب میدهد.به مناسبت این محاسبه ی پرشکوه برای باصرفه ترین نوع ساختمان"قریب ۲درصدموم صرفه جویی می شود"به عبارت دقیق تر:بامومی که از صرفه جویی درساختمان۵۴خانه به دست می آید"میتوان یک خانه ی کامل ساخت.

واقعا که خداوند کریم عجب شگفتی هایی درآفرینش جهان به خرج داده است...

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
ذبیح اله اسدی

عسل اسدی

دریافت
حجم: 5.57 مگابایت

 

 

۰ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
ذبیح اله اسدی

عسل اسدی

طراحی و فروش انواع کندو در ابعاد مختلف و طراحی های متفاوت

خرید و فروش زنبورعسل در سراسر ایران عزیز

خرید و فروش عسل در تمامی استان ها و شهرها

باعسل اسدی در ارتباط باشید





باتشکر از حسن  انتخاب شما

۲ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
ذبیح اله اسدی