زنبور عسل به راحتی می تواند سرعت و ارتفاع خود را کنترل کند و آگاهی از مکانیسم پرواز این حشره می تواند منجر به تولید و ساخت هواپیماهای سبک و ارزان شود.

فرود آرام و روان هواپیما یکی از مهمترین چالش های شرکت های سازنده هواپیماست؛ گرچه مهارت خلبان در این موضوع اهمیت بالایی دارد ولی طراحی سیستم اتوپایلوت هواپیما نیز بسیار موثر است.

زنبور عسل تنها موجودیست که قادر است بدون کاهش سرعت خود به صورت عمودی و با دقت بالایی فرود بیاید که توجه و بررسی آن موجب ارتقای سیستم های هوایی کنونی می شود.

فاصله دو چشم انسان به اندازه ای است که به راحتی می تواند تصویر مناسبی از اجسام را در ذهن تصور کنند ولی فاصله دوچشم حشرات بسیار نزدیک است و از الگوی مشابه انسان استفاده نمی کنند؛ بنابراین محققان با آنالیز سیستم بینایی حشرات، موفق به توسعه یک مدل ریاضی برای فرود هواپیما شده اند.

در حال حاضر تشخیص ارتفاع هواپیما از سطح زمین با استفاده از تکنولوژی های دست و پاگیری مثل سونار، رادار و پرتوهای لیزر انجام می شود که بسیار پرهزینه هستند و این الگوی جدید می تواند تحول عظیمی در این سیستم ایجاد کند.

تنها ابزار مورد نیاز در این پروژه یک دوربین ساده فیلمبرداریست که روی هواپیما نصب می شود.