کاربرد در زنبورداری
در کشورهایی که از کندوی چوبی استفاده می‌شود، بیشتر موم زنبور تولیدی داخل بوسیله زنبورداران برای ساختن قاعده‌های مومی (صفحات نقش و نگاردار مومی که به زنبورها بعنوان راهنما برای ساختن شان هایشان داده می‌شود) مصرف می‌شود. زنبورها قاعده ساخته شده از مومهای مصنوعی مانند موم پارافینی را قبول نخواهند کرد. مقادیر کمی از موم پارافینی مخلوط شده با موم زنبور امکان دارد توسط زنبور پذیرفته شود. به هر صورت استفاده از چنین ورقه‌های پایه، نقض جدی عملیات زنبورداری می‌باشد.
برای شمع سازی
موم بعد از پیه که ارزانتر است، ماده اولیه اصلی برای شمعها تا قبل از توسعه فرآورده‌های نفتی ارزانتر مانند موم پارافینی بود که طی قرن گذشته معرفی گردید.
چون موم نقطه ذوب بالاتری نسبت به اکثر مومهای پارافینی (اکثر آنها بین 48 و 68 درجه سانتیگراد ذوب می‌شوند) دارد، شمع‌های موم زنبور عسل در
درجه حرارت محیطی بالاتر مستقیم و راست باقی می‌مانند. اگر اندازه فتیله
درست با قطر شمع متناسب گردد، کمتر احتمال دارند تا شمع‌های ساخته شده از
مواد دیگر چکه کنند. مومهای دارای نقطه ذوب بالای 88 درجه سانتیگراد طی
سوختن خوب کار نمی‌کنند. کلیسای کاتولیک از شمعهایی در مراسمش استفاده
می‌کند که حداقل از 1/51% موم زنبور خالص ساخته شوند.
برای ریخته گریهای فلزی و مدل سازی
بعلت شکل‌پذیری زیاد، موم به سهولت شکل می‌گیرد و تراشیده می‌شود. شکل خود را حتی در مدت زمانهای خیلی طولانی کاملاً حفظ می‌کند، همچنانکه از مجسمه‌های مومی یافت شده در مقابر مصر باستان پیداست. نقطه ذوب نسبتاً پایین آن برداشت آسان و کامل را از قالبهای ریخته‌گری میسر می‌سازد. فضای خالی بجا مانده در این قالب‌ها را میتوان با فلز مذاب پر کرد. تقریباً در روزگاران باستان چه در آسیا و کشورهای آمریکایی یا اروپا، صنعتگران روش «موم گمشده» را در مجسمه‌سازیهای کوچک، تندیس‌های فلزی توپر، جواهرسازی، مجسمه‌سازی توخالی بزرگ و جدیداً در زنگها بکار می‌برند. تا امروز، ترکیبات مختلف موم زنبور و مومهای دیگر جهت ساختن اشکال و ظواهر خاص برای جواهرسازی و اشکال هنری مورد استفاده قرار می‌گیرند.
