چطور زنبورها را مجبور می کنید روی گل خاصی بنشینند؟
بسیاری از مردم وقتی با عرضه ی عسل های تک گلی مثل آویشن ، بهار نارنج ، کنار و ... مواجه می شوند این سئوال برایشان مطرح می شود. اما واقعاً روش تولید این عسل ها چگونه است؟
زنبور عسل عمر کوتاهی دارد. کارگران که عمده‌ی جمعیت کلنی ها هستند نزدیک به 38 روز عمر میکنند. به همین دلیل هیچ وقت اهلی نمی شوند. چیزی را هم نمی توان به آنها آموزش داد و یا به کاری مجبورشان کرد.
برای تولید عسل های تک گلی باید کلنی ها را در شرایطی قرار دهیم که شهد گل خاصی را جمع آوری کنند. برای این کار کندوها را در فصل مناسب به مرتعی کوچ می‌دهند که گیاه مورد نظر در آن رشد می‌کند. به عنوان مثال بهارنارنج - که به گل درختان مرکبات می گویند - در باغات استان های شمالی به وفور وجود دارد. در بهار برای تولید عسل بهار نارنج کندو ها را به باغات شمال کوچ داده و برای زمان گل دهی آماده میکنند .
از سوی دیگر زنبور عسل یک حشره ی تک گلی است. یعنی وقتی کار بر روی یک نوع گل را شروع می‌کند تا زمانی که آن گل پیرامون کندو وجود داشته باشد کمتر به سراغ گل های دیگر می رود. این ویژگی موجب گرده افشانی مناسب گیاهان و تولید عسل های تک گلی می شود.
روش تولید عسل های دیگر نیز همین است . آویشن در مراتع کوهستانی البرز مرکزی به وفور یافت می‌شود. کنار ، درختی خود رو است و در استان های جنوبی کنارستان هایی وجود دارد. گون ها در اغلب مراتع کوهستانی و خصوصا زاگرس فراوان هستند. برخی گیاهان مثل یونجه ، شوید ، گشنیز و آفتاب گردان که شهد خوبی دارند زراعت می شوند. با کوچاندن کلنی ها به هر یک از این مراتع می توان عسل مورد نظر را تولید کرد.
تشکر فراوان از دوست عزیز آقای منفرد
