به عبارت بهتر به پاسخ این پرسش برسم که آیا میان ساختار شش‌ضلعی چشم‌های زنبورعسل با محیطی که پیرامون خود خلق می‌کند، رابطه معنی‌داری وجود دارد؟
استفاده از یک میکروسکوپ الکترونی روبشی و بررسی ریخت‌شناسی زنبورعسل می‌توانست کمک بزرگی باشد.
این تلاش شناختی و بصری در نهایت به تهیه ۶۰ تصویر با بزرگ‌نمایی حداکثر ۵هزار برابر از این حشره و کتابی به نام زنبورعسل منتهی شد.
شما هم می‌توانید در خلال این تصاویر به بررسی ساختار و فرم پیچیده‌ای بپردازید که برای خلق یک زنبور کوچک به کار گرفته شده است.
راستی می‌دانستید زنبورها هم مفصل زانو دارند؟
خارهای تعبیه‌شده روی نیش (بزرگ‌نمایی ۶۵۰برابر)
نیش در زنبورعسل، شکل اصلاح‌شده اندام تخم‌ریزی است، زنبور ملکه از این اندام برای تخم‌ریزی استفاده می‌کند. یک زنبورعسل تنها زمان دفاع از خود یا کندو از نیش استفاده خواهد کرد. در صورتی که زنبور، انسان یا سایر پستانداران را نیش بزند، خارهای روی این اندام در پوست جاندار قلاب می‌شوند و تقلای زنبور برای آزادی باعث مرگ این حشره خواهد شد.
خرطوم (بزرگ‌نمایی ۱۵۰برابر)
این نمای نزدیک از خرطوم یک زنبورعسل است، وظیفه این اندام نی‌مانند که در برابر نفوذ هوا مقاوم است مکیدن آب و شیره گل‌ها است. خرطوم قابلیت برگرداندن محتویات معده زنبور و تغذیه سایر زنبورها را با شهد ترکیب‌شده دارد. شهد گل در بخشی از سیستم گوارش زنبورعسل که چینه‌دان یا معده عسل نام دارد، ذخیره می‌شود و هنگام بازگشت به کندو به دیگر زنبورهای کارگر انتقال خواهد یافت. ترکیب در معده این کارگران هضم‌شده و سپس به درون خانه‌های خالی از عسل کندو برگردانده می‌شود. در نهایت عسل غلیظ شده و خانه‌هایی که از عسل پر شده‌اند توسط همین زنبورهای کارگر با موم پوشیده خواهند شد.
بال زنبورعسل نر (بزرگ‌نمایی ۱۰برابر)
تنها وظیفه زنبور نر جفت‌گیری با ملکه است. این زنبور قوی‌ترین بال‌ها را در میان زنبورهای عسل دارد و حتی می‌تواند رو به عقب پرواز کند. عمر زنبورهای نر کوتاه است. همه زنبورهای عسل دو جفت بال دارند، این بال‌ها حین پرواز بیش از ۲۳۰مرتبه در هر ثانیه باز و بسته می‌شوند. گرمای حاصل از به هم خوردن این بال‌ها باعث تبخیر آب شیره ریخته‌شده درون خانه‌های شش‌ضلعی کندو و غلیظ شدن عسل می‌شود. به هم خوردن بال‌های هزاران زنبور است که صدای اطراف کندو را ایجاد می‌کند.
گنبد بیضی شکل چشم (بزرگ‌نمایی ۱۹۰برابر)
این ساختار گنبدی‌شکل پوشیده شده توسط کرک، چشم یک زنبور عسل است. بین ۲۰هزار گونه زنبور شناخته‌شده در جهان وجود کرک روی سطح چشم منحصر به زنبورهای عسل است. چشم زنبور از هزاران عدسی شش‌ضلعی تشکیل‌شده که هر کدام می توانند نور را در زوایای گوناگونی تشخیص داده و حرکت را در اطراف حس کنند. تک‌تک این عدسی‌ها به نور فرابنفش حساس هستند، این نور که انسان قادر به دیدن انسان نیست، از گل‌ها ساطع می‌شود و زنبور با کمک آن محل گرده‌های گل و شهد را پیدا می‌کند.
گرده‌های گل میان کرک‌ها (بزرگ‌نمایی ۱۱۰۰برابر)
زنبور عسل بزرگ‌ترین گرده‌افشان روی زمین است. حین جمع‌آوری شهد، گرده‌های گل‌ها و گیاهان میان کرک‌های سطح بدن گرفتار می‌شوند تا همراه زنبور از گلی به گل دیگر و حتی تا مسافت‌‌های طولانی جابجا شوند. این عکس گرده‌های به دام‌افتاده میان کرک‌های روی شاخک یک زنبور را نشان می‌دهد. زنبورعسل از این شاخک‌ها برای بوییدن، چشیدن، شنیدن و حس تغییرات دما، ارتعاش و رطوبت استفاده می‌کند.
چشم زنبورعسل
چشم زنبورعسل در بزرگ‌نمایی ۳۷۰برابر
شاخک زنبورعسل
شاخک زنبورعسل در بزرگ‌نمایی ۱۵۰برابر
قلاب‌های روی بال
قلاب‌های روی بال در بزرگ‌نمایی ۷۰۰برابر
زانوی زنبورعسل
زانوی زنبورعسل در بزرگ‌نمایی ۳۳۰برابر
مفصل قوزک پا
مفصل قوزک پا در بزرگ‌نمایی ۴۵۰برابر
